Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΣΕ ΜΕΝΙΔΙ, ΖΩΦΡΙΑ, ΛΙΟΣΙΑ Κ.Α.

Tο ευρύ κοινό, έμαθε ένα μέρος του εφιάλτη από την κάλυψη των ΜΜΕ, μετά από το τραγικό περιστατικό με τον θάνατο του 7χρονου Μάριου από αδέσποτη σφαίρα, στο Μενίδι. Για τους ανθρώπους που ζουν και εργάζονται όμως στις «άβατες» περιοχές των δυτικών προαστίων της Αττικής, ο εφιάλτης είναι καθημερινός και αδιάκοπος.

Γιατί, δεν είναι μόνο οι αδέσποτες σφαίρες από τα «γλέντια» και τις «δοκιμές» όπλων από τις συμμορίες που λυμαίνονται τις περιοχές. Είναι ληστείες, είναι άγρια μαχαιρώματα μέσα σε λεωφορεία της γραμμής, διακίνηση ναρκωτικών ανάμεσα στους άλλους επιβάτες, είναι πετροβολισμοί οχημάτων «για πλάκα», είναι παιδιά που δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο τους, επειδή στο δρόμο θα τα ληστέψουν ή θα τα θωπεύσουν (!), είναι δεκάδες, εκατοντάδες περιστατικά κάθε μέρα, που δίνουν την εντύπωση πως εκεί, υπάρχει άλλος νόμος…

Τη γλαφυρή πραγματικότητα που ζουν οι άνθρωποι εκεί, την περιγράφουν οι ίδιοι οι οδηγοί των ΟΣΥ στις λεγόμενες «γκρίζες ζώνες», εκεί που κανείς δεν θέλει να υπηρετεί:  Είναι οι γραμμές που περνούν από το Μενίδι, τα Ανω Λιόσια, την Ελευσίνα, το Ανω Πέραμα, το Μενίδι, τη Ζωφριά και τον Ασπρόπυργο. Εκεί, η καθημερινότητα για εργαζομένους και επιβάτες, είναι επιθέσεις με πέτρες, ρίψεις μολότοφ, εκφοβισμός επιβατών, παρενοχλήσεις γυναικών, μαχαιρώματα, ληστείες, αγοραπωλησία ουσιών, ακόμη και χρήση ναρκωτικών μέσα στα λεωφορεία.

Αποκομμένες!

Η λέξη «γκέτο», ουσιαστικά σημαίνει μια πόλη μέσα στην πόλη, όπου οι συνθήκες της εγκληματικότητας και της υποβάθμισης είναι τόσο χαώδεις, που αποκόπτεται από τις υπόλοιπες περιοχές. Οι «γκρίζες» περιοχές των δυτικών προαστίων θα μπορούσαν να γράφονται στα… λεξικά για τον ορισμό των λέξεων γκέτο.

Εκεί, σε περιοχές όπως το Μενίδι, πολλές εταιρίες κούριερ έχουν σταματήσει τις παραδόσεις δεμάτων, μετά από αλλεπάλληλες επιθέσεις και ληστείες στους εργαζομένους τους, που υπό την απειλή όπλων έχασαν όχι μόνο τα δέματα, αλλά και τα μηχανάκια με τα οποία κινούνταν.

Ή, ορισμένες γραμμές λεωφορείων του Ασπροπύργου όπως η γραμμή 805, να εκτελούν τα βραδινά τους δρομολόγια συνοδεία περιπολικού, καθώς όπως καταγγέλλουν συνδικαλιστές της εταιρίας, είναι πολύ συχνό φαινόμενο οι επιθέσεις και οι ξυλοδαρμοί, ενώ οι δολιοφθορές στα οχήματα αποτελούν καθημερινότητα, με αποτέλεσμα πολλές φορές τα δρομολόγια να τερματίζονται πριν ολοκληρωθούν, για να μην περάσουν από την «επικίνδυνη ζώνη». Η παραπάνω γραμμή, σταματά πριν πέσει το σκοτάδι, για λόγους ασφαλείας… Ήδη, τα νυχτερινά δρομολόγια των λεωφορείων σε πολλές περιοχές της πρωτεύουσας εκτελούνται με τη συνοδεία περιπολικών της Αστυνομίας. Σε άλλες, που δεν… υπάρχει «σωτηρία», τα δρομολόγια είτε καταργούνται, είτε περικόπτονται δραστικά, για να τίθενται σε κίνδυνο λιγότεροι εργαζόμενοι και επιβάτες.

Εκεί, πολίτες που εντόπισαν μέσω GPS τα κλεμμένα αυτοκίνητά τους, άκουσαν έκπληκτοι τους αστυνομικούς να τους λένε ότι πρέπει να γίνει αστυνομική επιχείρηση με μονάδες των ΜΑΤ για να παραληφθεί το κλεμμένο, «επειδή είναι σε καταυλισμό». Εκεί, αστυνομικοί έχουν δεχθεί επιθέσεις και περιπολικά έχουν καταστραφεί, μόνο επειδή «τόλμησαν» να περάσουν. Εκεί, κουμάντο κάνουν τα καλάσνικοφ, η πρέζα, τα κλεμμένα. Ποιος εισαγγελέας θα τολμήσει να πατήσει το πόδι του για να δει ιδίοις όμμασι την απίστευτη κατάσταση; Οι μαθητές που έχουν την ατυχία να μεγαλώνουν σε αυτές τις περιοχές, ζουν έναν διαφορετικό εφιάλτη. Όχι μόνο επειδή κινδυνεύουν από τις αδέσποτες και από τις σύριγγες και τους ναρκομανείς και τα «νταλαβέρια» που γίνονται ακόμα και στη διπλανή θέση του λεωφορείου.

Αλλά επειδή ξέρουν πως, αν είναι αγόρια, κινδυνεύουν να τους σταματήσουν στο δρόμο –ιδίως αν περνά κοντά από καταυλισμό- «μεγαλύτερα παιδιά» για να τους πάρουν με τη βία τα παπούτσια, το μπουφάν, το κινητό, το χαρτζιλίκι. Και, αν είναι κορίτσια, το πράγμα είναι χειρότερο: Τα «μεγαλύτερα παιδιά» θα τις σταματήσουν, θα απλώνουν τα χέρια τους όπου θέλουν, θα τις καθυβρίζουν. Είναι μια καθημερινή μέρα στο Μενίδι, τη Ζοφριά, τα Λιόσια και άλλες περιοχές. Καλώς ήρθατε στην κόλαση…

ΟΤΑΝ Η ΕΛΑΣ ΘΑ ΕΦΤΙΑΧΝΕ «ΕΙΔΙΚΗ ΟΜΑΔΑ» ΓΙΑ ΤΑ ΓΚΕΤΟ

Το σχέδιο που έμεινε στο συρτάρι

Aπό το 2013, το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης είχε ένα σχέδιο για να «καθαρίσει» τις περιοχές στις οποίες πλέον το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Ήταν η δημιουργία ειδικών ομάδων της ΕΛΑΣ που θα αναλάμβαναν την αστυνόμευση των «δύσκολων» περιοχών, με την τεχνογνωσία και τη μέθοδο του πρώην δημάρχου της Νέας Υόρκης, Ρούντολφ Τζουλιάνι, που μετέτρεψε τα γκέτο της πόλης, από τέτοια σε νορμάλ συνοικίες.

Το σχέδιο προέβλεπε τη δημιουργία ειδικών αστυνομικών ομάδων ταχείας επέμβασης με βαρύ οπλισμό και διευρυμένες αρμοδιότητες. Κάτι σαν «Ράμπο» του FBI, με αρμοδιότητες Εθνοφρουράς και Εθνοφυλακής. Το παραπάνω δεν είναι τυχαίο, αφού τεχνογνωσία για το εγχείρημα είχαν προσφέρει τα στελέχη του FBI.

Η σκέψη μάλιστα ήταν οι ομάδες αυτές, οι οποίες θα ονομάζονταν «ομάδες κρούσης» να φέρουν (πτυσσόμενα) πολεμικά τυφέκια τύπου G3A4 που και ελληνικής κατασκευής είναι (άρα υπάρχει οικονομία) και είναι τα μοναδικά ίσως που μπορούν να αντιπαρατεθούν σε όπλα τύπου καλάσνικοφ.

Και τι έγινε λοιπόν και το σχέδιο έμεινε στα συρτάρια; Χωρίς πόρους, με λίγο προσωπικό, με χαμηλούς μισθούς, χωρίς τεχνικά μέσα, χωρίς κονδύλια για βενζίνη και λάστιχα και χωρίς νέα περιπολικά, τίποτα δεν μπορούσε να γίνει…